Grapheme S34

Ideo. <anx>, "stringa (di sandalo)"; ideo. <anx>, "specchio"; fon. /anx/, eg. <anx>, wnq, onq=, qual. onq, "vivere", <anx>, wnq, "vita", <anx>, anas, plur. anaus, anas, "giuramento", <anx.wy>, "orecchie".

Ideo. <anx>, "sandal-strap"; ideo. <anx>, "mirror"; phon. /anx/, es. <anx>, "to live".

Ideo. <anx>, "lorum"; ideo. <anx>, "speculum"; phon. /anx/, eg. <anx>, "vivere", <anx>, "vita", <anx>, "iusiurandum", <anx.wy>, "aures" etc. Horapollo, II, XIV: Mulierem praegnantem volentes indicare, solis globum cum stella in medio solis disco in duas partes scisso significant. COMM.: De Pauw (...) symbolum ita explicat: <<In matrimonio et familia coniugata unus est Sol, maritus scilicet, cui adhaeret astrum cum Sole bipartito, idest uxor, quae omne decus et lumen a marito mutuat, ita tamen, ut post integrum Solem Sol etiam videatur bipartitus: astrum est respectu viri, Sol bipartitus respectu aliorum, qui in eadem familia vivunt>>. Visconti (...) statuit sponsam indicatam fuisse per circulum aut discum solis iunctum dimidiatae stellae; atque sic explicationem sese nactum esse arbitratur hieroglyphici illius, quod vulgo tau ansatum vel crux ansata audit, cuius pars superior, ansa, solis circulo, inferior vero tau vel crux, adsimilata fuerit ab Horapolline stellae dimidiatae, radiis duobus superioribus demptis; itaque secundum mentem Horapollinis hieroglyphicum illud significasse vim procreatricem solis. Sed Champoll. (...) ex obeliscorum inscriptionibus comparatis cum versione Graeca obelisci Hermapionis apud Ammian. Marcell. servata docuit hoc signum indicare vitam vel vitam divinam; quae explicatio exinde quoque confirmatur, quod in inscriptionibus saepissime tamquam signum determinativum additur voci Aegyptiacae wnq, qua vita significatur, quin et loco ipsius huius vocis scribi solet. (...) Cum hieroglyphici explicatio non addatur, quid statuendum sit, non liquet; Pierius loci sensum prouti nunc legitur satis bene accepisse videtur statuens solis orbem pictum fuisse bipartitum, in media cuius scissura stella imposita esset; atque ita quoque quodammodo apparet, quare primum de solis circulo, tunc vero de disco agatur; voce kukloc fortasse indicante totum solis orbem, dickoc vero superficiem eius in duas partes divisam. In mentem mihi venerat aliquando an fortasse de hieroglyphicis phoneticis, quae dicuntur, sermo hic esse posset, mas praegnans Coptice dicitur pi.stwri, femina praegnans itaque ].stwri: iam, si statuamus ordinem signorum a scriptore fuisse neglectum, ex quatuor hieroglyphicis quae memorari videntur (solis circulo, stella, et duobus semicirculis), stella priori loco posita valet littera s; semicirculis t; et solis circulus r vel l: unde efficitur "str"; vocalibus additis ctwri; vel, quoniam duo semicirculi memorantur, t.ctwri, quae vox ab altero ].stwri haud ita differt. Vel, si "praegnans" eandem significationem haberet quam (...) "sponsa", "stella", s itidem priori loco posita, deinde solis circulo (r vel l) atque denique semicirculo (t), haberemus "slt", vel, vocalibus additis, t.celet; Coptis autem sponsa dicitur ].selet. Sed simili ratione lectio "praegnans" defendi quodammodo possit; signis enim eodem modo dispositis, sed solis circulo potestate literae r tributa, efficitur "srt", vel addita vocali crwt, idest dare prolem, nam s in veterum Aegyptiorum lingua vim activam indit voci cui praefigitur, ita ut ex rwt GLISCOCRESCO, proles, fiat crwt, faciens prolem, prolificus, et si articulus feminini generis praeponitur, t.crwt, prolifica, quae vox satis bene convenit cum praegnante. Attamen non diffiteor semicirculum (...) vix dici posse solis discum bipertitum, neque verisimile videtur Horapollinem unico hoc loco hieroglyphica phonetice explicasse, cum tota signorum compositio potius sensu aliquo symbolico ab eo accipi videatur.